Եկեղեցուց տուն դարձի ճանապարհին որոշեցի ծարավս հագեցնելու համար մոտակա սրճարանում մի գավաթ հյութ ըմպել։
Մինչ խնդրածս հյութը կմոտեցնեին, մոտակայքով այս չորս երեխաներն էին անցնում` խորհրդավոր ժպիտով նայելով ինձ։
ՈՒշադրությունս գրավեցին երեխաները և ես խնդրեցի միանալ ինձ և միասին հյութ ըմպել։
ՈՒրախացա, որ նրանք համաձայնեցին և ընկերակցեցին ինձ։
Ծանոթացա, անունները հարցրեցի, ներկայացա, որ հոգևորական եմ։
Զրուցեցինք հոգևոր թեմաներից, ոգևորեց ինձ, որ որոշակի հոգևոր գիտելիքներ ունեին և գիտեին տերունական աղոթքը։
Նրանց խնդրեցի, որ իմ ողջույններն ու օրհնությունները փոխանցեն իրենց ընտանիքի անդամներին։ Միասին որոշեցինք, իրենց ծնողների հետ համաձայնեցնելուց հետո հաճախակի հանդիպել եկեղեցում` իրենց, իրենց ընկերների և իրենց ընտանիքի անդամների հետ։
Ծանոթությունը հաստատեցինք երեխաների օրհնություն ինձանից ակնկալելով և իմ օրհնությունը իրենց բաշխելով։
Որքան մարդասեր, աստվածասեր և եկեղեցասեր են մեր մանուկները։
Տեր Հակոբ քահանաա ԽԱՉԱՏՐՅԱՆ